Жаңы жыл үчүн ийне жалбырактуу дарактарды жасалгалоо модасы бизге христиан дининин кеңири жайылышынан мурда эле келген. Байыркы Орусияда ар кандай кооздук элементтери менен «жашаган жерин» кооздоп, аларды тынчтандырууга аракет кылган карагайдын бутактарында рухтар жашайт деп ишенишкен. Үйдө мындай балатынын болушу бул жерде жашаган эл ар дайым бактылуу болуп, жогорку күчтөрдүн батасы менен курчалганын символу болуп калат деп ишенишкен.
Рождество майрамына карата үйгө балаты орнотуу салты биринчи жолу 7-8-кылымда, Германиядагы бутпарастарды христиан динине тартуу үчүн ыйык Бонифац эмен дарагын кыйганда пайда болгон. Ошентип, насаатчы немистер сыйынган Тор кудайынын каарына калбасын көрсөткүсү келген. Эмен кулап, аны менен кошо дагы бир нече дарактарды кулатып, бир гана карагайы калып калган. Андан кийин, Бонифас аны “Ымыркай Машаяктын дарагы” деп атаган, андан кийин бардык жердеги христиандар үйлөрүн ушул куттуу балаты менен кооздоп башташкан.
Башында балатылар жасалгаланбай, жөн эле үйгө орнотулган. Декорация биринчи жолу 1513-жылы Мартин Лютер тарабынан коюлган. Ал Бетлехем жылдызын эскерүү үчүн карагайдын эң чокусуна жылдыз орноткон. Ошондон кийин даракта башка Рождество элементтери пайда боло баштады. Бул салтты Россияга 1700-жылы Петр I алып келген. Бул күнү үйлөр менен көчөлөрдү карагай жана арча бутактары менен кооздоп, 1-январь күнү бүтүндөй мекендештерине жаңы жылдын келишин белгилөөнү буйруган.
Октябрь революциясынан кийин балаты дагы 20 жыл дин менен байланышып, айтылбаган тыюу астында болгон. 1935-жылы гана «Правда» газетасы биринчи жолу балдардын майрамын кантип уюштуруу керектиги жөнүндө макала жарыялап, анда жаңы жылдык балаты пайда болгон. Иосиф Сталин бул дарактын болушу кубаныч үчүн эң сонун мүмкүнчүлүк болоруна макул болгон жана андан кийин балатыга тыюу салынбай калган.
Азыркы учурда, Рождество балаты – көңүл ачуунун жана кубанычтын өзгөрүлбөс атрибуту. Ал дээрлик ар бир үйдө орнотулуп, Рождество жана Жаңы жыл алдында оюнчуктар жана гирляндалар менен кооздолгон.